تِرچھی نجر پِآر سںگ وےکھ بَےٹھے,
هوای هور تاں اساں توں بھُّل کوای نا ۔
درد هِجر وِچ کھُلھکے رون باجھوں,
مِلدی ِاشک وِچ هور تاں کھُلھ کوای نا ۔
سدا کھُسی وِچ لِپٹِآ غم هُںدا,
بِناں کںڈِآں دے هُںدا پھُّل کوای نا ۔
سبھناں سَےآں دے بھاا اسمان چڑھ گاے,
ساڈے هاُکِآں دا ودھِآ مُّل کوای نا ۔
