مُّلاں شراب تے نهیں پیںدا,
پر خُون تاں کِسے دا پی سکدا اے ۔
پُڑ زِمیں اسمان دا رهے چلدا,
دانے واںگ ِانسان نُوں پیه سکدا اے ۔
اےتھے زُلم ای زُلم اے هر پاسے,
کِتھوں تیک کوای لباں نُوں سی سکدا اے ۔
بِن پیتِآں اےس جهان اںدر,
کوای بےشرم جیوے تے جی سکدا اے ۔
