مُڑ آ کوِتا دے مهِرما, لِکھو پھّٹی ِاّک اَواںکار۔
ماتا دی کُّکھ نُوں بھاگ لا, دھارو جّگ تے پھِر اوتار۔
تھانُوں جپُجی ساهِب اُڈیک رِها, نال لَے آاَو ِاّک اَواںکار۔
وّڈھے رُّکھ تے کُترے کُّکھ, ِانساف لای کردے پاےے پُکار۔
اےتھے اَوس نُوں مںدا آکھدے, جو جںمدیآں نے راجان۔
ڈھِّڈ جّگ دا بھرن والے, سڑکیں رون کِسان۔
نانک ساهِب ارز هَے کراں, هّٹی ستِ دی کھولھ دِاُ۔
تّکڑی سّچ دے وّٹے رّکھ کے, پھِر تےرا-تےرا تول دِاُ۔
کّچی گاچی پھّٹی پوچ کے, کلےُگی پاںدھِآں ديو پڑھا۔
هّکی پهِرےداراں هّتھ, ِانساف دی تّکڑی ديو پھڑا۔
ملک بھاگو جِهیآں خُونی روٹیآں, نِچوڑ توڑ هںکار۔
ِاّک واری ساری دھرت پھِر, بابا, جپے نِرںکار۔
تےری سرب اُڈیکے داتِآ, سِر هّتھ دھر دےایں پِآر۔
جِهڑی هر کوِتا نُوں لِکھ کے, جپدی ستِ کرتار۔
