مُسکنی نُوں پِآر دا لّچھن سمجھ بَےٹھے اسیں۔
لِسکدی جل-دھار نُوں درپن سمجھ بَےٹھے اسیں ۔
بے-کھُدی وِچ دھرت نُوں پّتن سمجھ بَےٹھے اسیں ۔
اُمر تاایں اّکھ دی جھمکن سمجھ بَےٹھے اسیں ۔
پِآر وِچ اےنی بُلںدی 'تے کِسے کی پهُںچنا,
دُسمناں نُوں پِآر وِچ سّجن سمجھ بَےٹھے اسیں ۔
اُس سمےں سُورج نُوں اپنا مُوںه چھُپااُنا پَے گِآ,
تپ رهی جد رےت نُوں آسن سمجھ بَےٹھے اسیں۔
رُّکھ کولوں چھاں پرے هو کے سی جد سُستا رهی,
هو گای دوهاں دے وِچ ان-بن سمجھ بَےٹھے اسیں ۔
دهِکدے سُورج دا تد سارا هی ڈر جاںدا رِها۔
اُس دی تاکت دا جدوں کن-کن سمجھ بَےٹھے اسیں۔
بھںڈِآ سانُوں جمانے نے اُدوں دِل کھولھ کے,
دس سِراں والے نُوں جد راون سمجھ بَےٹھے اسیں ۔
اُس نے 'ِاکوِںدر' کی اپنی جُلپھ بِکھای جرا,
دِن-دِهاڑے هو گای آتھن سمجھ بَےٹھے اسیں۔
