نا شوخی نا مستی رهِ گای, نا اُه گیت پِآراں دے,
کِهڑے پاسے ٹُر گاے رّبا, هاسے مےرِآں ےاراں دے ۔
تےری ِاک بںدُوک دے کرتو هور کی دّساں لوکاں نُوں,
ٹاوےں ٹاوےں کر چھّڈے نے پںچھی ِاهنے ڈاراں دے ۔
ِاںج دا لّل بنا چا کوای ےار دِهاڑی ٹُّٹے نا,
بھُّکھاں مارِآں کی کرنے نے, توهفے تےریآں کاراں دے ۔
ِازتاں دا جے راکھا هُںدا هاکم دےس اساڈے دا,
لُٹیآں نا کرباٹھ 'چ جاںدیآں دھیآں وِچ بازاراں دے ۔
مےرے نال ےارانا لااُنا ای تے اَےنا سوچ لویں,
مےرے کول خِزاواں نے تے تَےنُوں شَوک بهاراں دے ۔
'شاکِر' اےس بغیچے دے وِچ لگدَے لاشاں دّبیآں نے,
پھُّلاں وِچوں آون هّلے خُون دیآں مهِکاراں دے ۔
