نا تاں امیر هاں مَےں, نا هاں گریب کوای۔
مّدھ-ورگی آدمی هاں, مَےنُوں کِتے نا ڈھوای۔
لےکھا جدوں وی کیتا, مَےں آپنی زِںدگی دا,
دِل وار وار هّسِآ, اّکھ زار-زار روای۔
کُچھ بُّلِآں دے هملے, کُچھ بھںبٹاں دے جھٹکے ,
شّمھاں ’تے کی کی بیتی ِاه جاندا نا کوای۔
آپنی سُنا تُوں مِّتر, دّس تےرا هال کی هَے,
جو مےرے نال هوای, سو مےرے نال هوای۔
مسنُوای رںگ-رلیآں, مُرجھااے پھُّل کلیآں,
وختاں دے مارِآں نُوں, مِلدی کِتے نا ڈھوای۔
چھّڈِآ کِتوں وی جوگا, نا مَےنُوں تںگدستی,
سُنِآ سی تےرے در توں, خالی گِآ نا کوای۔
گُںم-سُںم جِها هَے رهِںدا, سُندا نا کُچھ کهِںدا,
ِاه دِل مےرا نا دّسے, کی چیز ِاس دی کھوای۔
