نبھ پتال چیر اسگاهاں
بھرِآ وِچ مِرے کُجھ ساهاں۔
بھَےا وِچ ناگ سیںه جل-واسی
سّد دِّتی بِرکھاں بنباسی۔
نهیں ٹاوےں ٹاوےں وناں نُوں بھُّلے
کدے کدے تُوپھان جو جھُّلے ۔
هار توڑ, سُّٹ گایآں هیراں
موتی چُک چُک رون سمیراں۔
دھُوڑ وِچ کِتے کروانی
لّبھ رهے هوت دی گانی۔
مور کُوکدے چاننی اںدر,
برِچھ دی چُّپ 'چ گھُںمن اںبر۔
اّکھر چھُپے هواے نُورانی
ٹول رهے وکت دا سانی۔
جھّکھڑاں وِچ جُگاں تک بھُّلدے
جُگنُوں مِلے تھلاں وِچ رُلدے۔
نیںدوں ناجک سِکدیآں باهاں
پھِرن کدے ن دےںدیآں چھاواں۔
پَےراں هےٹھ پِآ کُجھ هُّلے
کو اسگاه جاگ پاے بھُّلے۔
اُس دھرتی دا پّتا پّتا
ڈُّب گِآ وِسماد 'چ مّتا۔
پَےن مِرے پَےراں نُوں کھوهاں,
گگن پتال کرن پاے لوآں۔
مَےنُوں وےکھ رهے راه سارے,
دھُوه پااُن اسوار پِآرے۔
مَےں درِآ کدم ن روکاں,
اَوه دِسن ماواں دیآں ڈھوکاں۔
نهِروں پار تُوپھان 'چ رُّلے
بھکھن پاے ڈھوکاں دے چُّلھے۔
اَوه مَےں وےکھاں چانن جِهڑے
بلے بلے مےرے هی وِهڑے ۔
پرے دھُںدھ وِچ اگنی ڈولے
گھُںڈ 'چ نَےن هیر دے بولے۔
سوا پوے کُوںجاں دی کنّیں
سِر 'تے چا مٹکی جِاُں دھںمی
جھُںمر دی بِجلی وِچ بنّھی
سُّکے باگ وےکھدی سںمی۔
