ٹھیک هی انجان هاں مَےں,
ٹھیک هی نادان هاں مَےں,
سمےں دے بیتن تے جِهڑا
هويا نهیں بھورا سِآنا ۔
اےس گّل نُوں سوچِآ نهیں,
اےس گّل نُوں سمجھِآ نهیں,
وهِن ساڈے جزبِآں دے,
نِت کںڈھے توڑدے نهیں,
نِت وگدے شُوکدے نهیں ۔
هڑھاں دے لّتھن توں پِچھوں,
کںڈھِآں دے وِچ وگنا سِکھ جاںدے ۔
مَےں تے اےهو سوچِآ سی,
مَےں تے اےهو سمجھِآ سی,
چِراں پِچھوں مِلی اےں تُوں,
هّس کے کوای گّل کرسےں ۔
نَےن دووےں مُسکرا کے,
زِںدگانی دے خلا نُوں پھےر بھرسےں ۔
غلت سی پر سوچ مےری,
تے غلت وِشواش سی ۔
مَےں کھِزاں وِچ مهِک سّجری,
دی لگاای آس سی ۔
ٹھیک هی انجان هاں مَےں ۔
