نهیں ِاه شور نهیں هَے
شور تاں چُّپ کر جاںدے هُںدے نے
کُجھ پلاں لای هُںدے نے شور
ِاه تاں وِرلاپ هَے کھےتاں پھسلاں دا
جھّلا سِتم راهاں تے
ماواں دے لںبے وَےناں دا وِرتاںت
بھُّکھے پِآسے پںچھیآں دے
آلنِآں 'چ بوٹاں دیآں چیکھاں نے
ٹهِنیآں تے مُرجھااے پھُّلاں دا ترلا هَے
جو سمےں نے دےکھنا سی
کِنّا چِر
ِاه ماتم هُںدے رهِنگے
روںدیآں رهِنگیآں بےوّس هواواں سِتم سهِںدیآں
نا کُجھ بولدیآں نا کهِںدیآں
چُراهِآں دا کَون بنےگا مهِرم
کِهڑے راه جانگے گھراں نُوں هُن
کد تّک بےڑیآں 'چ
جکڑے رهِنگے بےگُناه نغمے
کد تّک ساج کںبدے رهِنگے
بِن تاراں توں
کی کهِںدیآں نے ِاه
نںگیآں تُریآں پھِردیآں
بےلگام لاٹھیآں
پهِر کِاُں پھِردے نے کُرلاںدے
کِهڑا جھّل چڑھِآ هَے
ِاهناں دیواراں نُوں ساجِشاں دا
ِاه شور راهاں 'چ
کِاُں ٹُر پاے نے نںگے سینے لَے کے
تلیآں تے رّکھ کے سِر
گّل تاں زرُور کوای هوای هووےگی
چاننی ِاںج نهیں کتل هُںدی سِکھر دُپهِرے
تارے ِاںج نهیں
ڈر ڈر کے کِردے هُںدے هنےرِآں توں
جںگل 'چ اّگ کِاُں ٹُری
کھےت کِاُں روںدے نے دُهّتھڑیں
گڑی جُآب مںگدی هَے
سرهںد دی دیوار دیآں ِاّٹاں نُوں سّچ چاهیدا هَے
ِاه شبد گُرُو نانک دے سن
گوبِںد دے پھلسپھے دے تیراں دی لِسک سی
ِاه پاون پنّے سُرکھ توی 'تے لِکھے گاے سن
بںد بںد کّٹے گاے
ارماناں دے موتی ِاںج نهیں بِکھردے هُںدے
کِںج سُورج دی لوا کول دی کالکھاں لںگھیآں
بّچے کِاُں ڈر ڈر کے اُّٹھے هِّکاں نال لّگے
باپ دی گَےرت نُوں بچااُںدے چنّ
کِںج بّدلاں 'چ چھُپا دِّتے گاے
کِهنے کالکھاں سوےرِآں دے مّتھے تے ملیآں
درِآ کِاُں رواے
هواواں نُوں کِاُں لّگیآں اّگاں
سماں جُآب مںگن آيا هَے
سُورج دراں تے کھڑھے هن
راتاں نُوں اَوس دِن توں نیںد نهیں آ رهی
جد کِسے چنّ دی نیںد تِڑکدی هَے
تاں دُنیآں تے کربلا نّچدی هَے
جدوں رُوهاں سراپیآں جان
پل پل بےدردی نال بھر جاںدا هَے
بهُت پچھتااُںنا پوےگا
تارِآں دی نیںد نُوں گُآ کے
پاٹی چاننی کدے گںڈھی نهیں جاںدی
ٹُّٹے سِتارے کدے ارش نُوں نهیں لّگدے
اّگ ٹُری کدے گھر نهیں مُڑدی
بُّکدے سُورج کدے لڑدے نهیں مردے
