نهیں جاری سفر دیوے دا ِاس وکتی اُجالے تّک,
ِانھے بلدے هی رهِنا هَے, نِرںتر پهُ پھُٹالے تّک۔۔
کُراهے رهِبراں پايا ےا مںزِل هی چھلاوا هَے
زمانے تُردِآں هواے, ادھُوری واٹ هالے تک ۔۔
اجوکے هادسے اَےسے نے, هر ِاک هادسے مگروں,
کای دِن ڈر جِها چھايا رهے آلے دُآلے تک ۔۔
کای زهِریلیآں گَےساں دے دھُوںاےں, سےک بھّٹھیآں دے,
اُڈا کے رںگ دھرتی دا تے جا پهُںچے هِمالَے تک ۔۔
کِسے دِن هار کے سِّدھے اسِّدھے هّتھ پهُںچنگے,
اسانُوں روز نویآں اُلجھناں وِچ پااُن والے تّک ۔۔
