نهیں پتا سی
کِ اّج پھِر دھرت دی
دهِلیز نے بھِّج جانا سی
پھِر دراں تے بَےٹھی هونا سی اُداسی پَون نے
بُوهے ساڈے سُنّے رهِنے سن
کِ بھر جوبن هواواں نے
کھڑھیآں رهِنا سی دراں 'تے
سُوهے چاا پهِن کے
جِوےں سُهاگ رات دے پل مِلدے هون
ِاک دُوسرے نُوں بھُّکھے پِآسے
تے اُلجھ جان آپس 'چ
والاں دیآں اٹکاں واںگ
اَودوں جد چنّ شرماںدا هَے
تّکدا هَے پل پل
بھری هِّک 'چوں ڈُّلھدیآں هن کھُشبُوآں
جدوں کّچیآں اُمںگاں دا ساتھ
ٹُردا هَے هَولی هَولی
مٹک مٹک پّب دھردا
کدے اگاںه تے کدے پِچھاںه نُوں
جدوں هڑھ آاُںدا هَے سّدھراں دا
پهِل ورےس مُسکراںدی هَے آپ مُهارے
شیشے نُوں دےکھدی
تارِآں لّدی رات
لوچدی هَے سںگ کِسے چنّھڑے دا
اجے جدوں اںگ اںگ سُّچا هُںدا هَے
میںڈھیآں دی اُمر کھےڈدی هَے گیٹے
وال جدوں سِّکھدے نے جُوڑا بننا
کلِّپ جدوں ٹُںگے جاںدے هن ونّ-سُونّے
بُّل سُرæکھی بھالدے هن جدوں
چِراں دے سُّتے سُپنے
دھُخدے هن جد هِّک دیآں پرتاں 'چ
چِّٹیآں وینیآں جد لال چُوڑا لوچدیآں هن
کّچے اںگ جد وٹنے دی رُّت بھالدے نے
بھُّکھیآں اُمیداں نُوں
جد کروٹاں نهیں سَون دِںدیآں
سُفنِآں 'چ جد
اَوهدے بگَےæر کوای هور نهیں آاُںدا
کُآری جِںد ِاکّلی دا
جد جیا نهیں لّگدا
گُن-گُنااُنا لّگدا هَے جد ماهیآ سوهنا
جد تیرتھاں 'تے
کِسے آپنے لای
سُّکھاں سُّکھیآں جاںدیآں هن
کæورے کاگتاں 'تے دِل بنا کے ناں لِکھ
کںدھاں اُپروں دی سُّٹے جاںدے هن
بهانے جد کِتاباں 'چ
مُهّبت دے خت رّکھدے هن
اّلڑ اُمراں نُوں جد بھُّکھ بھُّل جاںدی هَے
جدوں کوای سُوای دھاگا
کِسے دا ناں کّڈھدا هَے رُمال 'تے
دِل کردا هَے جد
ندی 'چ 'کّٹھے چاا تارن نُوں
سدیآں دی ساںبھی
سُّتی چُّپ جےهی اّگ ٹھارن نُوں
اںگ چھُوهن چھُوهن کھےڈن نُوں
تے کِتے دُور جا کے
لُک چھُپ جان نُوں ِاک دُوسرے 'چ
جِّتھے مهِںدی دے رںگ نال جےباں بھردیآں هن
لےکھ بدلدے هن
رُّسیآں دُپهِراں
باهاں گل 'چ هار بن لِپٹ جاںدیآں هن
سُگںدھیآں ساهاں 'چ وهِن بندیآں نے
مُّک جاںدیآں نے اُڈیکاں
بلدیآں هِّکاں دیآں تریکاں
واهیآں کںدھاں اُّتے لیکاں
اّدھی رات دیآں چیکاں
چںدرے جهان دیآں ریتاں
