نَےن کھِڑے نِںدرا دے مگروں, نَےناں نال نزارا کھِڑِآ
باغ سُنهِرے سُفنِآں والا, اّج سارے دا سارا کھِڑِآ
دُور کھِتج وّل تکدے تکدے, هُن جد اّکھاں بوجھل هوایآں
اںبر دے ڈُوںگھے چھّپڑ 'تے, راتی تارا تارا کھِڑِآ
ٹاهنی - ٹاهنی دا کهِنا اے, جیون جاںدی رُّت دا ناں اے
کِس نُوں پھےر بهار نے چُںمِآ, کِهڑا پھُّل دوبارا کھِڑِآ
سُںدرتا تاں سدا - سدیوی , اّکھاں دے مَوسم هُںدے نے
دےکھن والے دےکھ رهے هن, هر پھُّل سبھ توں نِآرا کھِڑِآ
