نال ڈاڈھے دے ےاری, لگڑی ازل کنُوں ۔
باںهاں بدھ کے پےش پوواں مَےں, نال ساایےاں دے زاری ۔
ِالمُ اکُل تے شرم هےا کنُوں, ِاشک کیتی بےزاری ۔
اپنی مرزی نال اساں خُد, بِره چاتوسے باری ۔
انگن اساںڈے نال کرم دے, آ تُوں سجن هِکواری ۔
ِاشک تےڈے دی دِل مےڈے تے, اسل کنُوں مُختاری ۔
تےکُوں هے مالُوم, اَے پِےارا, گاله سّچل دی ساری ۔
