جدوں تَےتھوں وِچھڑ کے آکھری واریں
مَےں اپنے پاس مُڑ کے آ رِها ساں
راه بهُت لںما سی
دھُّپ وی بهُت گاڑھی سی
اںدر بهُت هُںم سی
تےری سںگت 'چ جِهڑا بِرچھ
ساڈے نال تُردا سی
اُه بهُت پِّچھے نچھاواں مر گِآ سی
تےرے وّلوں سوےری پَون
جو پِںڈے نُوں چھوه کے لںگھدی سی
اج نساهی چُپ کھڑی سی
اساں دوهاں نے ِاک دُوجے نُوں
اپنے جِسم دا گُردا سمجھ کے جھاڑ دِتا سی
تن بهُت هَولا سی
هَولا پھُل جِس نُوں مهِک دا وی بھار نهیں
اےنا هَولا کدے پهِلاں نا ساں
هوںد سّکی, آپنے تے بےوساهی سی
ڈر رِها ساں :
مےرے چِهرے دا کوای اںگ
بھُر کے ڈِگ پِآ هَے
مےرا هاُمَےں کِتوں لُںجھِآ گِآ هَے
مَےں کرڑی دھُپ دے کالے کوه
ِاسے سرمِںدگی دی چھاں 'چ تُرِآ آ رِها ساں
نبِرچھے راه جهی چُپچاپ مےری هوںد سی
ِاک ساں مَےں
دُوجی دھُپ
تیجی چُپ
مےری چُپ وِچ تُوں هی تُوں بِلبِلااُںدی سَےں
جِهڑی چُپ وِچ کِسے دی بات نهیں چھِڑدی
اُه مےری چُپ نهیں هَے
مےری چُپ سی جِوےں
مَےں کیڑیآں دے بھَون تے سُّتا پِآ هاں
تےری پِّٹھ تے تےرے ساهواں کھلوتا
اُنھاں پرسناں دے اُّتر دے رِها ساں
جو تُوں نهیں پُّچھے
کِسے اُجڑی کچهِری وِچ
بِناں سںمن بِناں آواج هاجر
مَےں آپنے آپ دی آپے گواهی دے رِها ساں
کدے هُںمس نُوں کوای ساه آاُںدا سی
تاں مَےں جھٹ تربھک اُٹھدا ساں
جاپدا سی
مےری گّل تے هُنے
اُجڑی کچهِری هّس پای ساری
رتا کُجھ هور گُوڑھی هو گای
سرمِںدگی دی چھاں
چِهرا رتا کُجھ هور بھُرِآ
مَےں اپنے وِچ گرک کے
پھےر جد کُجھ سںبھلِآ
تاں تےری ےاد تےرے واںگ
اپنے جِسم دا گُردا سمجھ کے جھاڑ دِّتی
مَےں اپنے آپ توں کُجھ هور هَولا هو گِآ
هُن مےری هاُں تے
کِسے جِاُںدے جُرم دا بوجھ نهیں سی
جین دا سُر بهُت مّدھم سی
مَےں اپنے آپ دی ِاک لیک
تُرِآ جا رِها ساں
اجے تیکر مَےں اپنے کول نهیں پهُںچا
راه بهُت لںما هَے
ِاک هَے دھُپ
دُوجی چُپ
مےری چُپ وِچ تُوں هی تُوں بِلبِلااُںدی هَے
