نانک ساهِب نُوں منّدے
اَوس دے بھانے جیواںگے۔
مِهنت کرکے مِلجے
رُّکھی-مِّسی کھاواںگے۔
مِهنت کرنی لِکھدے
هّتھ کِسے نا اّڈاںگے۔
هّک کِسے دا کھوه کے
زمیر نا ماراںگے۔
پاپیآ مےلا تےرا
بھرِآ چھّڈ کے جاواںگے۔
کُدرت ناںوے لاای زِںدگی
پِآر اَوس کردے هاں۔
رهِںدی زِںدگی جِنّی
رّکھاں لڑ لاواںگے۔
نا کِسے دی چُگلی کردے
نا کردے اُه نِںدِآ۔
موه-مايا نُوں چھّڈکے
پھل اُهناں دے کھاواںگے۔
سرب نے لوکو ٹھان لِآ
اَوس دی کُدرت ماناںگے
پںچھیآں توں سںگیت سُناںگے
دُنیآ توں جد جاواںگے۔
