تُوں وےکھے مَےں وےکھا,
سبھناں نُوں ِاکسار وےکھا,
تُوں سوچے مَےں سوچاں,
سبھنا نال پِآر لوچاں۔
سوچ کراں, وِچار کراں,
کی لَےناں مَےں کِسے دی جِںدگی توں,
جے تُوں دّسنا چهُںدا اے,
آپنی جِںدگی بارے,
پھِر مَےں جرُور تےرے مسلے دا,
سلاهکار بنا۔
هر گھر دی کهانی وّکھری اے,
تَےنُوں کی پتا کِسے جِںدگی بارے,
تےری آپنی نِّجی جِںدگی اے,
جو کرےں 'تُوں' سو آپ کرے,
کِاُں بِن سوچے سمجھے,
کوای دکھلاںداجی کردا اے۔
رّب نے سانُوں سوچ دِّتی,
ِاسدا تاں ِاستمال کراں۔
کِاُں هورناں نال, مُکابلے کردا اے,
کرکے وےکھ آپنے نال مُکابلا کدے,
هو سکدا اے جِّت هو جاوے,
پھےلھ هون توں کِاُں ڈردا اے۔
برابر والے نال, کھَےه کے وےکھ کدے,
کِاُں اُّچا نیواں پَےر دھردا اے۔
سوچ کے دّسی کدے اُس بارے,
جِسنے جِّت کے باجی هار لای,
مهبّت وِّچ جِسنُوں اَےسی مار پای,
تڑپھ اُسدی هَے مےرے دِل وِّچ وسدی,
جد جھُوٹھے واادے کر, چھّڈ پار گای۔
لِکھنا سںدیپ دا شوک هَے,
جے لِکھِآ کُّجھ نا چںگے لّگے, سمجھ کے چھّڈ,
نا هوای مےرے دوستاں, مےری دِل دی دھڑکن توں اّڈھ,
وِرودھ وی هونی جرُوری اے, کای وار وِرودھی هووے,
تاِااَو هُںدے, جِّت دے جھںڈے گّڈ۔
کون نهیں متلبی ِاّتھے, متلب لای هر شکھش,
رّب دی جَے جَے کردا اے۔
هَے نا تےرے مےرے کول دےن لای رّب نُوں کُّجھ,
رّب تاں سِرف سّچا پِآر هی سویکار کردا اے,
ِاه تاں هَے ِاّک بھاونا, جو ساپھ نجرِآ دّسدا اے۔
پا کے وےکھ پِآر سبھناں نال,
کِاُں گرم جهے هوکےں بھردا اے,
کی بنجُو آپنی جِںدگی 'چ' کوای,
کِاُں وِارتھ دی چِںتا کردا اےں۔
'نر' چھّڈ تُوں کِسے نُوں پڑناں-پڑااُنا,
جو تُوں پڑھ سکدا اُس توں کِتوں, پرھے توں پرھے کوای هور پڑھ سکدا,
سربوِآپی جاندا تےرے منّ دی, سربوِآپی جاندا مےرے منّ دی۔
