نیںدر دے هّتھ لِکھ چھّڈی کِس مِلن دی لےکھ لکیر۔
سُفنے اںدر وےکھ کے ماهیآ پُّچھدی پھِراں تابیر۔
جُوں جُوں لِشکاں ماری جاوے سِلھی اّکھ دا کّجل,
دِل دے ورکے بندی جاوے ِاک سوهنی تسویر۔
اُهنے اّکھاں نال کی چھوهی من تُوںبے دی تار,
لُوں لُوں دے مُّڈھ سّت سُراں دی اُّگھڑ پای تاسیر۔
مَےں کُجھ ےاداں چےتے دے چھِّکُو وِچ ساںبھی بَےٹھی آں,
مُّکھ پرتاون والِآ دّس کھاں کی مےری تکسیر?
مُرشد کامِل مِل جاوے جو من دا کھوٹ گواوے,
نالے کّڈھے سینے وِچوں لوبھاں والا تیر۔
جے اُه مےری پیڑ دا جانُو, پَےر دھرے فِر وِهڑے,
ریجھاں نّچن چُّک چُّک اّڈیآں جاگ پوے تکدیر۔
ِاشک سلامت هِّک دےںه اڑیاے مَےنُوں سّچ کرے,
بھاوےں رسماں والا آرا جُّسا دےوے چیر۔
دھُر درگاهوں مںگی هوای جِںد ساںول دے نال,
ازلوں اُهدے ناوےں لّگِآ سّدھراں دا کشمیر۔
اُهدے پِآر دے پھُّل پای کڈھاں کلم کروسیاے نال,
مےریآں رُّتاں دی جِس کیتی چُنّی لیرو لیر۔
شهِر بھںبھور دی سّسی مَےنُوں کهِن چنھاں دی سوهنی,
مَےں هی پرےم دی ساهِباں اڑِآ! مَےں وےلے دی هیر۔
گلی گلی وِچ چرچے هوون لِکھاں مَےں سار اجِها,
جو وےلے دی اّکھ چ رڑکے سّدف کراں تهِریر۔
