مےرے بهُت پِآرے
نَےلسن مںڈےلا !
مےری سلام کبُول کرنا
-پِآرے نَےلسن تےرے مےرے وِچلا
کوهاں میلاں دا فاسلا
تاں اُس دِن هی
ختم هو گِآ سی
جِس دِن
پهِلی وےر, تےرے هّتھ
هوا وِچ لهِرااے سن
آپنے هّکاں واستے
اُس بھےڑیاے دیآں وراچھاں
وِچوں رالاں تے جھّگ وگ تُری سی
تےرے کھَولدے هواے کھُون نال
هر منُّکھ اںدر
جھُنجھنی جِهی چھِڑی سی
تےرے بولاں 'چ گھُلی هوای
ِانکبالی کھُشبو
مےرے تیک
اّخ دے پھور نال
ست سمُںدروں پار
آ پُّجی سی ۔
سیکھاں پِّچھے
بُّکدے شےرا
مَےں اُس رات وی
تےرے نال ساں
جدوں تَےنُوں
هنےر کوٹھری وِّچ جا ڈّکِآ سی
تےری گرز
ِاتھے روز سُنیںدی هَے
سوٹی والے بابے توں تاں
تُوں بھلیبھاںت واکِف هَےں نا
مَےں اُسے وتن دا شهِری هاں
تےرا همخِآل
تےرا دوست
اسیں تے
ِاک دُوجے لای
رتی وی اَوپرے نهیں
رںگاں دی اےس کھےڈ وِّچ
اسیں دووےں
ِاکو رںگ دے پّتے هاں
جِهڑی جںگ تُوں لڑ رِها اےں
-ِاس وِّچ تُوں کّلا نهیں
مُّڈھ کدیماں توں
لڑی جا رهی
اےس جںگ وِّچ
اسیں سارے
تےرے نال مراںگے
تےرے نال جیواںگے
سِدک تے سِرڑ دی ِاںتها
پِآرے نَےلسن
سیکھاں پِّچھے
تُوں اُداس نا هو جاویں
سمےں دی گھِنَونی چال
کدوں تیک چلےگی
پانیآں نُوں آخِر
پُلاں هےٹھاں هی لںگھنا هَے
اّج, دِل تے بڑا کردا هَے
تےری سال گِرھا 'تے
جِهڑی تُوں اَےںتکی پھِر
کّلِآں هی منااےںگا
دے مَوکے 'تے
هازِر هو سکاں
تے تَےنُوں
آپنی گلوّکڑی وِّچ لَے کے
تےرے هّتھاں نُوں چُںماں
جِهڑے کدے
هوا وِچ لهِرااے سن
تے جںگل دے بھےڑیاے
گِڑگڑااے سن
آخری ساهاں تیک لڑن والے ےودھے
مےری سلام کبُول کرنا
تُوں جُگاں تیک لڑنا
جدوں تیک
رںگاں وِّچ وِّتکرا هَے
تےرا کھُون
آون والیآں پُشتاں
دیآں رگاں وِّچ
سرپٹ دَوڑےگا
سمےں دے بھےڑیاے
تےرے ناں توں کھَوف کھانگے
تےری تّسویر
ساڈے ڈراِاںگ رُوماں
دا شِںگار بنن توں لَے کے
پُشتاں دیآں رگاں وِّچ
لوک گیت واںگ گھُل جاوےگی
پِآرے نَےلسن مںڈےلا
هُن تےرے ٹّبر دے جیآں
دی سںکھِآ بهُت ودھ چُّکی هَے
تُوں
جدوں آوےںگا
اسیں تَےنُوں اّکھاں تے بِٹھاواںگے
تُوں آپنی جںگ هور تےز کر
تاں جو بھڑک سکے
تےرے جزبِآں دی جوالا
بھےڑیاے نِموشی وِّچ
آپنی پُوچھ تے ٹُّک هی رهے هن
تےرے بُلںد هَوسلے
تے سِرڑ نُوں
مَےں ِاک واری پھےر
سلام آکھنا واں
مےرے دوست, نَےلسن مںڈےلا ۔
