نِکلی ندی پهاڑ ’چوں آںچل سںبھال کے ۔
ساگر اُڈیکے اُسنُوں باهاں اُٹھال کے ۔
مَوسم فکیر هَے گھروں پرتے نا کھالی هّتھ,
پھُّلاں دے بیجاں نُوں زرا رّکھیں سںبھال کے ۔
کومل هوا دے کھںبھ نا سڑ جان مِلن سار,
اّکھاں 'چ اّگ هی سدا رّکھیں نا بالکے ۔
بھاوےں کِ مِّٹی دے سِوا کُجھ وی نهیں بدن,
ڈوری سجا دے ِاس ’چ تُوں کُجھ موم ڈھال کے ۔
وِش دا پِآلا هَےں جے تُوں, لّگ جا لباں دے نال,
کِّتھوں لِآواں هور مَےں سُکرات بھالکے ۔
بّچے دے واںگ پھےر وی هّسےگا رات-دِن,
نےزے تے رّکھیں دِل مِرا, رّکھیں اُچھال کے ۔
