نِماں نِماں هّسنا تے سرما کے کولوں لںگھنا
ےاد اے اُهدا چُوڑے نُوں چھنکا کے کولوں لںگھنا
اُهنے وی نِّت نهِر تے لیڑے دھون بهانے آاُنا
مَےں وی پانی لاون دا پّج لا کے کولوں لںگھنا
مےرے دِل تے اُهدے لّک نے سَو ولاوےں کھانے
جد وی اُهنے لال پراںدا پا کے کولوں لںگھنا
ِاس مںجر نُوں کِسراں بھُّلاں پانی بھرن لای اُهنے
وّکھی اُّتے جد گھڑھے نُوں چا کے کولوں لںگھنا
کِنّی واری گلی دے وِچ اّکھاں اّکھاں راهیں
ِاّک دُوجے نُوں دِل دی گّل سُنا کے کولوں لںگھنا
سامیں کھُوه توں پرتن وےلے نجم کِسے دا مِسرا
اُهدا گھر جد آاُنا تے مَےں گا کے کولوں لںگھنا
اُدوں خَورے کی هُںدا سی جد چُنّی دا پّلُو
‘سںدھُو’ اُهنے بُّلھیآں وِچ دبا کے کولوں لںگھنا
