نِردھناں دے وےکھ دُّکھ کِسمت دے مارے نا کهو
تے کِسے لاچار دے ڈُّبے سِتارے نا کهو۔
کهِ دےوو کِ اَوکھ وِّچ کںم آاُن دی هِںمت نهیں
پر کھُدا دے بںدِآں نُوں بےسهارے نا کهو۔
پِآس جے مِهنتکساں دی آپ توں بُّجھدی نهیں
چسمِآں ندیآں دے پانی هَےن کھارے نا کهو۔
دےس دی ساری کماای چںد هّتھاں پاس هَے
تے کروڑاں بےبساں نُوں رّب دے مارے نا کهو۔
پےٹ بھر روٹی کِسے کِرتی نُوں جے هَے مِل گای
هو گاے اُس سکھس دے وارے نِآرے نا کهو۔
هَے نسیباں وِّچ مزُوری تے پسینا ڈولنا
جُون کِهڑی بھُگتدے نے, ِاه وِچارے نا کهو۔
مِهنتی آسار نے هر آ رهے تُوپھان دے
سںد پھڑے هّتھ وےکھ لاُ, کںمی وِچارے نا کهو۔
جِںدگی دےنی سی جِس اُه مَوت گھر گھر دے گِآ
ساتھ دِّتا تاں نهیں, اپدا دے مارے, نا کهو۔
کِرتیآں دی جِںدگی مِّٹی ’چ ‘اُّپل’ رُل گای
جین دا هّک کھوه کے جیون ’چ هارے نا کهو۔
