نِّت سُورجاں نے چڑھنا, نِّت سُورجاں نے لهِنا
پربت توں ساگراں وّل ندیآں نے روز وهِنا
ِاک دُوجے مگر گھُںمنا رُّتاں تے مَوسماں نے
ِاه سِلسِلا جُگو جُگ اےداں هی چّلدا رهِنا
رُکنی نهیں کهانی, بّجھے ن رهِنے پانی
رُوهوں بگَےر سّکھنے, بُت نا بنا کے رّکھنے
پانی نے روز تُرنا, کںڈھیآں نے روز کھُرنا
کھُردے نُوں دے دِلاسا, تُردے نے نال رهِنا
چنّ تارِآں دی لواے, ِاکرار جِهڑے هواے
تارے اُناں تے هّسے دیوے اُناں 'تے رواے
ٹُّٹدے کرار دےکھے, اساں بےشُمار دےکھے
لپھجاں دا بنِآ دےکھیں کّل ِاه مهِل وی ڈھهِنا
ِانھاں دیوِآں نُوں دّس دے, ِاناں تارِآں نُوں کهِ دے
ِانھاں هّسدے روںدِآں نُوں تُوں سارِآں نُوں کهِ دے
اسیں جان ولوں دیوے, ایمان ولوں تارے
اسیں دیوے واںگ بُجھنا, اسیں تارے واںگ رهِنا
سُن هے جھناں دے پانی, تُں ڈُّب گاے ن جانیں
تےرے پانیآں تے ترنی ِاس پِآر دی کهانی
هَے جھُوٹھ مر گاے اُه, ڈُّب کے تاں تر گاے اُه
نِّت لهِراں تےریآں نے پا پا کے شور کهِنا
