هر رںگ مست, هر راگ مست۔
جیون دے انُپم ساز مست۔
اّج وِشو-ڈھاه-تلوار مست۔
مّدمست-خُون-زردار مست۔
آکاش-چیر-لِشکار مست۔
جوبن وِچ جِوےں خُمار مست۔
اّج هِکڑی اُتے اُبھار مست,
جِاُں سُوهے-رس-انار مست۔
هر گُّل مست, گُلزار مست۔
هَے کلیآں-کھِڑی بهار مست۔
سد رںگ اداواں نخرے نے,
هُسناں دے تابےدار مست۔
اَوه وےکھو ! زرد-نیلّتن وِچ,
باهاں دا گل وِچ هار مست۔
هن مِلدے دھرت-اکاش جِوےں,
هُسن-ِاشک دا مےل ِاوےں;
هَے گگن دھرت نُوں ِااُں چھوںهدا,
جِاُں بُلھیآں تے چُںمکار مست۔
کےهڑا آشِک ? ماشُوک کِهڑا?
نهیں لوڑ دھرت تے جانن دی,
جو راز اےس نُوں جان رهی
اُه سرب-جوت-سرکار مست۔
کوای کهِںدَے رّب دی نار مست۔
کوای کهِںدَے هن جُگ-چار مست۔
کوںای کهِںدَے لّکھ-هزار مست۔
مےرے دِل دی ِاک-ِاک تار مست۔
مَےں کی دّساں کوای نار مست?
هَے ِاک مست جاں چار مست?
مےرا مهِکے سرب-پِآر مست۔
هر رب دا هر سںسار مست۔
سبھ وِشو-زںجیراں تِڑک رهیآں۔
سبھ کانیآں-وںڈاں تِڑک رهیآں۔
سبھ زاتاں-نّسلاں تِڑک رهیآں۔
دےشاں دیآں سیماں تھِڑک رهیآں۔
ِاس واستے نو-سںسار اںدر,
نو-جوبن دے سردار مست۔
کوای مَوت دے سوهِلے گاںدا نهیں,
کوای 'خُون دے سوهِلے' گاںدا نهیں,
جںگاں دے نغمےں دُور هواے,
ےُدھاں دے گیت کافُور هواے,
اّج پِآر-مهِک دے وِچ مهِکی,
واه ! پھُّلاں دی مهِکار مست۔
هر گیت مست, گُںجار مست,
هر جیون دا تّکرار مست۔
ِاسرار مست, ِاکرار مست,
هاں, بھاگاں بھری بهار مست۔
'سوهنی' نا جھناں نُوں تّر تھکی,
نا 'بھگت سِںگھ' جےهے هُّٹے,
پر اّج دی مهفِل وِچ وےکھو,
ستلُج تے نال چناب مست۔
هُن نوےں-سوےرے ٹهِک پاے,
نو-آشا, تازا-اُمںگاں دے,
نو-جِںد-کِرن دی دھڑکن 'چوں,
دھّڑکے پِآ نواں-شباب مست۔
اَوه وےکھو! پهُ-پھُٹالے 'چوں,
کوای چانناں تازا اُّگم پِآ,
سدیآں توں رُلدے جیون دی,
'هسرت' دا داهوےدار مست۔
سبھ نوےں ترںگاں وِچ گاون-
هر رںگ مست هر راگ مست۔
جیون دی هر ِاک کار مست۔
اج وِشو-تار-تلوار مست۔
