اُچِآں پهاڑاں دِآں وّڈے وّڈے پّتھراں 'چوں
نیویں نیویں ندی پای وهے
اُچِآں پهاڑاں نے تاں ِاکو تھااےں کھڑے رهِنَے
پانی سدا وگدا رهے
رےتِآں دے چےتِآں 'چ رُکے نهیاُں رهِنا سدا
ساگراں دی سِّک سدا کھِچدی
اگنی آکاس پااُنا پانیآں پتال سَونا
پَوناں دی پِآس نهیںاُ مِٹدی
ٹُّٹے هواے تارِآں تے نَےناں دِآ مارِآں دے
کےهڑا کدی کول کوای بهے
نیویں نیویں ندی پای وهے
دُور دُور اںبراں تے پںچھیآں دی سوچ اُّڈے
رُّت وِّچ رُّکھاں دی تاسیر اے
پِّپلاں تے بوهڑاں دیآں جڑھاں نے پتال ونّی
پّتِآں دی مِّٹی تکدیر اے
پانی نالوں رُّسِآں تے مِّٹی نالوں ٹُّٹِآں دی
کايا کدی کاِام نا رهے
نیویں نیویں ندی پای وهے
پھُّلاں دِآں نَےناں وِّچ سُپنے سُگںدھی سدا
بیج بن جاایاے ِاهو ریجھ اے
مهِکاں نے هَے ساتھ سدا پَوناں دا کبُولنا
پھُّلاں دا وجُود رهِن کںڈِآں کریب اے
آسک ادیب هُںدے پھُّلاں دیآں وادیآں
وادی سدا وّسدی رهے
نیویں نیویں ندی پای وهے
وّڈے وّڈے سُپنے تے نِّکی جِهی جِںد مےری
اےنا کُجھ کِںجھ ِاه سںبھالدی
کِتے کُوڑ دے هنےرے سادھاں سںتاں دے ڈےرے
اّگ اکلاں دی کِّتھے کِّتھے بالدی
مَوت دے هنےرِآں تے گیتاں دے بنےرِآں تے
دیوا هرپھاں دا بلدا رهے
نیویں نیویں ندی پای وهے
اُّچے اُّچے رُتبے دی رُّت نهیاُں رهِنی سدا
سمِآں دی تور نهیںاُں رُکنی
پَوناں تے پرِںدِآں دے کےهڑے سنمان هُںدے
بںدے والی بھُّکھ نهیںاُں مُّکنی
سوهرتاں دے ساڑِآں تے هاُمَےں دِآں مارِآں نُوں
کھاک وی نا آپنی کهے
نیویں نیویں ندی پای وهے۔
