پاسا وٹ کے لںگھدا نالے مُّکھ لَےںدا پرتا۔
جھّلیاے اُهدی خاتِر هّسدیآں اّکھاں نا چھلکا۔
مستی دے وِچ ڈولن ساکھاں کلیآں ڈِگ ڈِگ جاون,
اُهدے جِسم دی کھُسبُو لَے کے اُّڈدی پھِرے هوا۔
مَےں نھےرے دی بُّکل مار کے تےرے بُوهے آای,
آپنے رُوپ دا کُجھ تے چانن مےری جھولی پا۔
ازلوں مَےں رسماں دی کَےدی, تُوں اںبراں دا واسی,
چنّ دا ٹھُوٹھا لَے کے جوگیآ! مےرے وِهڑے آ۔
ساںبھی نهیاُں جاںدی هُن تے ِاه درداں دی ونگی,
جی کردا اے گم دا پںچھی آپے دِآں اُّڈا۔
مےرا ٹورا دُنیآ نالوں کِاُں نا تِّکھا هُںدا,
پرت پِشانها کی تّکدی مےرے چڑھی سی مگر بلا۔
کِوےں سجا نا دِںدی مَےنُوں سمےں دی کُوڑ ادالت,
اُهدے سِتم تے بول پای ساں ِاهو مےری کھتا۔
اُهدے ناں دی مالا سُغرا هردم جپدی رهِںدی,
جِنھے ڈّبی بیڑی مےری دِّتی بنّے لا۔
