پاٹ رهے نے اُڈدے جاںدے بّدل بھارے
نِرمل نِرمل سوگی تارے, سںجھ دے تارے !
مُرجھااے مَےداناں اُّتے
اتے چٹانی سِکھراں اُّتے
چِّٹا چاںدی رںگ چاڑھِآ تےریآں کِرناں
نِںدرالی کھاڑی نُوں مِلیآں تےریآں چھوهاں
اُّچے ارشیں تےری لوا نِںمھی تے پِآری
ٹُںب جگاوے سُّتیآں سوچاں ِاکو واری
اَو چانن دے گھےرے مےرے میت پچھاتے
تےرا پھُٹ نِکلنا مَےنُوں چےتے آوے
شاںت دھرت 'تے جِتھے لگدا سبھ کُجھ پِآرا
جِتھے وادی وِچ چھیٹکے جهے چِناراں دا ورتارا
کومل مهِںدی دے بُوٹے تے رُّکھ سرُو دے نیںد-وِگُّتے
جِتھے ساگر سِکھر دُپهِرے بےدِل بےدِل سُّتے سّتے
ساگر کولوں دُور اُچےرے جِتھے پربت اںبر چُںمدا
سوچاں اںدر ڈُب گِآ مَےں پھِردا پھِردا گھُںمدا گھُںمدا
جدوں جھُّگیآں اُّتے آ کے ٹِک بَےٹھا سی سںجھ-هنےرا
ِاس نھےرے وِچ تَےنُوں لبھدی ِاک مُٹِآر نے پايا پھےرا
تے سکھیآں نُوں اُس دّسِآ سی, اُس دا ناں اَوهو جو تےرا ۔
