(تےرے پَےراں دے نام)
اَوه جو ساڈی مسکری دے مےچ دا
اَوه جو ساڈی دھُکھدھُکھی نُوں جاندا
اَوه کِ جِس نُوں سُبکتا دے پھُّل 'تے
سَوںک هَے اّٹھ پهِر هی مںڈلان دا
مِل گِآ سانُوں وی کوای هان دا
پھُّل آيا مّتھڑے دی وےل 'تے
پّت هرِآ ِاسکڑے دی پان دا ۔
جھاڑ چُونا چےتراں دے چنّ توں
کّتھڑا لا کھَےر تے کھُرمان دا
جی بڑا هَے پان دے ِاس پّت نُوں
اَوڑکاں در اَوڑکاں چّبان دا
وکت دے سِرِآں دے تّک لَے جان دا
پھےر سِريوں آدِ نُوں رِسکان دا
ٹِمک آاے چرخ تھیں گُںم جان دا
تارِآں دی بات کوای پان دا
هَولی-هَولی مںد-مںد مُسکان دا
تھوڑھا-تھوڑھا بُّلھیآں پھُرکان دا ۔
اَوه کِ جد-جد هّسدا پھُّل برسدے
اَوه جو ڈاڈھا مِّٹھڑا جُبان دا
رات دے پهِلے پهِر کوای پِّپلی
چھےڑدی هَے راگ جِاُں کلِآن دا ۔
اَوه کِ اُه کِ جِهڑا اُس وےلے بهُڑِآ
جد سی بےڑا ڈُّبِآ ایمان دا
جد سی هر پاسے هی کھِّلی مّچدی
جد کِ کوای وی نهیں سی سِآندا
جد سی مرزاں ڈاڈھیآں کُپّتیآں
نُسکھا وی جھُوٹھا پَے گِآ لُکمان دا
مَےں کںڈِآں دی سےج توں سی اُّٹھِآ
جد لَے کے سُپنا اتلساں دے تھان دا ۔
چُّکِآ سی گھُںڈ جدوں ججمان دا
مهِکِآ سی روڑ وی چاُگان دا
مَےں اَوس دِن دی دھُّپ نُوں نا بھُّلِآ
مَےں اَوس دِن دی 'وا نُوں هاں پچِچاندا
کِ نِّسرے غم-گوپیآں دے ولولے
مِل گِآ خُتبا جِنھاں نُوں کانھ دا
وے اّج کاٹھے دِل دیآں ماچھےرناں نُوں
چاا هَے چڑھِآ گیت کوای گاندا ۔
ِاّک سی کتھن جو باایبلاں نے آکھِآ
بھردا هَے ساکھی نفس وی کُرآن دا
چھے دِن سی لّگے جّگ دی رچنا لای
بنّھِآ سی کادر مُّڈھ جدوں جهان دا
پهِلے تاں روزے دِن تے راتاں جںمیآں
دِن دُوسرے رچِآ سی دِل ارمان دا
دِن تیسرے گھاه, بُوٹیآں ون-پّتیآں
دِن چَوتھڑا چنّ سُورجاں دے هان دا
پںچم دِوس نُوں جںتڑے, جل, پںکھیآں
چھےواں مِتھُن جوڑے دے سی بن جان دا
کُّل جگت-رچنا جو کرنے والڑا
سّتوےں تاں دِن کادر هَے لںمیآں تاندا ۔
بِلکُل هَے اَونا هی مزا تے آستھا
وے اُںگلاں وِّچ اُںگلاں نُوں پان دا
وے تےریآں پگبوسیآں کر لَےن دا
تےری بُّکلے مِرے هانیآں سُستان دا
کاِانات نُوں جد سِرج کے تے ساج کے
کادر نے زُںما چُّکِآ نِںدران دا
مَےں هُںدا جاواں رّب دے هی هان دا
مَےں هو گِآ هاں رّب دے هی هان دا ۔
