پهِراوا پهِن چِّٹا تُوں نِکلی تاں هَے گھر 'چوں۔
لںگھےگی کِوےں جِںدے نی کّجل دے شهر 'چوں۔
ِالزام بنے پّتھر, دُشنام بنی بستی,
سی ِاسدے سِوا مِلنا کیه بے-ِالم نگر 'چوں۔
اُسدے وی تاں مّتھے تے لّگے داغ مِلنگے,
کِس چںد نُوں رهے ڈھُوںڈ تُسیں مےری نزر 'چوں?
ِاّک لُّٹی هوای بستی سارںگی تے هنےرا,
کُجھ ٹُّٹے هواے گجرے مِلے رات سفر ’چوں۔
برباد مناں وِچ هَے تِری ےاد سںوردی,
مهِبُوب کُای لّبھدا هواے جِّداں کبر ’چوں۔
رَوشن نے جیدھے سدکا زِمیں, چںد, تارے,
‘اجمےر’ گِرے بںدے تاں اَورت دی نزر 'چوں۔
