پَےر جدوں دے چنّ تے پهُںچے نے ِانساناں دے ۔
اُّتھے ودھ گاے نے اںدےشے نِّت تُوفاناں دے ۔
مَےں کی جانا کَون گِآ تے کَون آيا اے گھر,
مَےں تے تارے گِندا رهِنا بس اسماناں دے ۔
نِت نوےں بهُتان نُوں جرنا کِسمت اُنھاں دی,
جِنھاں بھروسے کر لاے بھُّل کے وی انجاناں دے ۔
نفسا-نفسی دُنیآ اُّتے اَےنی ودھ گای اے,
وےکھ رِها هاں تھاں تھاں سَودے مَےں ایماناں دے ۔
آپنے جزبے جو نهیں رّکھدے گِروی غرزاں کول,
بھار کدے نهیں چُکدے ےارو اُه اهِساناں دے ۔
آ جاںدا اے وےلا جد وی آپنی آای تے,
رےزا-رےزا کردا پل وِچ مان چٹاناں دے ۔
پھڑیآں هوون جے کر 'آغا' کںبدے هّتھاں وِچ,
تیر نِشانے تے نهیں لّگدے پھےر کماناں دے ۔
