پَےر پَےر 'تے سُولی تے لٹکاںدے نے۔
لوکی مَےنُوں گھڑی مُڑی ازماںدے نے۔
اںدروں زےکر بںدِآں نُوں گھُن لّگا اے,
باهروں اپنے چِهرے کِاُں لِشکاںدے نے۔
نیںهاں اےتھے جِنھاں دیآں نا پّکیآں هون,
اُه کوٹھے برساتاں وِچ ڈھهِ جاںدے نے۔
اُهناں دے هرِآں هوون دی آس نا رّکھ,
جِهڑے بُوٹے ِاک واری سُک جاںدے نے۔
سّچ دا سُورج ِاک نا ِاک دِن چمکےگا,
'شاهِد' هوریں اَےوےں پاے گھبراںدے نے۔
