پَےراں دے هےٹھ دھرتی سِر آسمان لَے کے۔
اُٹھِآ هاں نال اپنے سارا جهان لَے کے۔
لاجِم نهیں مَےں لوکو اپنی جُبان کھولھاں,
بولنگے سےار مےرے سَو سَو جُبان لَے کے۔
سّماں جلی تاں جلنا پروانِآں ےکیکن,
کد مَوت دے کھِلاڑی بھجدے نے جان لَے کے۔
اّکھاں 'چ دےکھ وهِست مےرے نا مُسکرا تُوں,
پلکاں ’تے وےکھ هںجھُو آاے تُپھان لَے کے۔
ایمان دے مُهاپھِج ایماندار نے جو,
کسماں نا کھان هتھ وِچ گیتا کُران لَے کے۔
هر ِاک لهُو دا کترا پَےدا کرُو بگاوت,
کھُس هو رِها هَے مےری ‘آجاد’ جان لَے کے۔
