ساڈے بابے لیکاں چُںمیآں, سانُوں مّت کی آاُنی
اںگ لمکن نںگی تار ’تے, وِّچ رّت کی آاُنی
اسیں جھُوٹھو جھُوٹھی کھےڈ کے, ِاّک سّچ بنايا
پھِر اُس نُوں دھرمی لهِر دا, ِاّک تڑکا لايا
اسیں پاک پلیتے پانیآں وِّچ, رِّجھدے جاایاے
جاں هّسیاے گھُوری وّٹ کے, جاں کھِجھدے جاایاے
کوای نےجے اُّتے سّچ وی, ِاّتھے نهیں پچنا
بھاوےں ایسا مُڑ کے آ جااے, ِاّتھے نهیں بچنا
اسیں اّکھاں مل مل وےکھیاے, کی کھےڈاں هوایآں
کِتے سےراں ورگے سُورمے, اّج بھےڈاں هوایآں
چںگا ای سی پُّترا, جے دےس 'چ رهِںدے
سانُوں آن اںگرےجاں رولِآ, ساڈے بابے کهِںدے
سانُوں سّجا هّتھ وِکھا کے, ماری سُ کھّبی
اسیں جنّت وّل نُوں نّٹھ پاے, تے دوجکھ لّبھی
اسیں جُّتے وِّچ پںجالیآں, هل بن گاے پھاهیآں
اسیں کھےتاں وِّچ ای بیجیآں, کای سال, چھماهیآں
اسیں وِلکے رواے بھُّکھ توں, ساه ٹُّٹن لّگ پاے
پھِر لّتاں کّڈھیآں چَودھری, اسیں گھُّٹن لّگ پاے
نهیں کھان پین نُوں لّبھدا, ساڈے گھر 'چ سايا
اکھے بوتل ’چوں نهیں پیونا, ِاه دّم کروايا
اسیں چھِّٹی چراون لَے گاے, کِںج بُوها نِکلے
جِاُں بین وجاایاے رُّڈ ’تے, تاں چُوها نِکلے
گاے وّڈے باهر ولَےت ’چوں, ساهُوکار لِآاے
ساڈی کھِڑی کپاه نُوں وےچِآ, اسیں مںگ کے پااے
جد سیسے مُوهرے آ گاے, بن اپھلاتُونی
تد سکلاں دِسیآں کالیآں, هّتھ کھُونو کھُونی
اسیں کھڑے کھلوتے کںب گاے, پرچھاوےں بدلے
ساڈے آپنِآں پٹواریآں, ساڈے ناوےں بدلے
سانُوں سُرت نا آای هووںدے, کِںج گھاٹے وادھے
اسیں باںدر-کِّلا کھےڈِآ, تے چھِّتر کھادھے
سانُوں ٹُّک دا پھاها لَے گِآ سی, مِّلاں وّلے
دو مالِک جُڑ کے بهِ گاے, اسیں لّکھاں کّلے
ساڈا گنّا مِل نے پیڑِآ, رَوه رّتی نکلی
اُّس رّت چوں پّگاں والِآں دی, پّتی نکلی
اسیں میںه توں کنکاں ساںبھیآں, سانُوں چَودھر پَے گای
ساڈا مِّٹی وِّچ مُوںه تُنّ کے, ساڈے سِر ’تے بهِ گای
کی دّساں! ساه دی مںڈیاے, کِںج مںدا هُںدا
مَےں رّب نال دُکھڑے پھولدا, جے بںدا هُںدا . . .
