پل-چھِن اںدر گُںم-سُںم هويا ساں-ساں کردا سارا جںگل ۔
سرگھی جد چھنکا کے لںگھی سونے رںگی اپنی پاےل ۔
سُّتی هوای دُنیآں جاگے هر تھاں هووے هلچل-هلچل ۔
سُورج جد سرکا دِںدا هَے جو سرگھی دے مُکھڑے توں آںچل ۔
بستی توں اُکتااے پںچھی ساِاد اےدھر آ هی نِکلن,
رستے وّل نُوں کھُّلھدی کھِڑکی 'تے مَےں لِکھ دِّتا هَے جںگل ۔
پھِر وی دوهاں دے دِل اںدر کّچیآں وںگاں ورگا تےه سی,
نا سی تھل نے تّکِآ درِآ نا درِآ نے تّکِآ سی تھل ۔
دپھتر اںدر سارا هی دِن اُلجھے رهیاے پھاایلاں اںدر,
سام ڈھلی 'تے گھور اُداسی آ مّلدی هَے گھر دی سردل ۔
جںگل توں چھُٹکارا کِّداں پا سکدی هَے بھولی نگری ?
نگری دے ِاک باهر جںگل نگری دے ِاک اںدر جںگل ۔
گُںم گای جھاںجر نُوں دے چرچے, گھڑِآں تے گاگر دے چرچے,
دِل وِچ بھےت چھُپاای رّکھے کھُوه دی من 'تے اُّگِآ پِّپل ۔
'ِاکوِںدر' سبھنے پا لَےنا پُورا-پُورا اپنا هِّسا,
ِاکنا هِّسے آوے ساهِل ِاکنا هِّسے آوے دل-دل ۔
