پںچھی اُّڈدا اُّڈدا جااے جِتھے,
جو مکام آوے نامُراد آاُںدا ۔
پِںجرے وِچ مَےں چمن نُوں سهِکدا ساں,
آ کے چمن 'چ پِںجرا ےاد آاُںدا ۔
جھوںکا جِهڑا هوا دا آںودا اے,
کرن آلھنا مےرا برباد آاُںدا ۔
جاں کُربان مَےں اےس ادا اُّتوں,
مےرے تڑفِآں تَےنُوں سُآد آاُںدا ۔
