اُّچیآں اُّچیآں چهُں کںدھاں دی
تںگ جِهی ِاک ولگن
اّگے موٹیآں لوه-سیکھاں دا
چھوٹا جِها درواجا
باهروں جںدرا وّجا
جےلھ دے اںدر جےلھ جِهی هَے۔
ِاس وِّچ بںد کیتا هَے مَےنُوں
اُنھاں نے, جِنھاں لای بنِآں
اّج سماں کھترے دی جھںڈی
جِنھاں نُوں ِاسدا پرچھاواں
ساڈیآں اّکھاں وِچوں دِسدا۔
بھُّکھاں مارے اےس دےس وِچ
کِرتاں دے مُوںهوں انّ کھوه کے
کُجھ لوڑ ودھ رّجے بںدے
سام سوےرے سانُوں دِںدے
گّتے ورگیآں تِنّ روٹیآں
تے گںدھلے پانی جِهی
ِاک دال دی کَولی۔
مَےں کّلا هاں ِاس ولگن وِچ
مےرے کول نا کوای
مےرا مِّتر ساتھی
پر مَےں کّلا کھان نا جاناں۔
آاَو پںچھیاَو ! رل کے کھاایاے
ساد مُرادی روٹی کھاتر
کرو کبُول ِاک نِّگھے
مِّتر-دِل دا سّدا۔
آاَو نی چِڑیاَو ! آاَو کبُوترو !
آپنیآں نِّکیآں هواای چھتریآں
تان کے هےٹھاں اُتر آوو,
تُسیں سُتںتر پَون دے واسی ک
هِ سکدا هَے کِهڑا مُورکھ
‘دُسمن دے اےجںٹ’ تُهانُوں۔
هّتھاں نال کُتر کے رّکھی
تُهاڈے رّجن جوگی روٹی
چُںجھ پھسا کے, کھںبھ بھِڑا کے
کِاُں لڑدے هو بّچِآں واںگُو
بھاوےں تُسیں ِااُں کردے وی
مَےنُوں ڈاڈھے چںگے لّگدے۔
پر نهیں دےنی دال تُهانُوں
ِاس دی چںدری چھوه توں
نِّکیآں نِّکیآں جیبھاں
گااُنا نا بھُّل جاون کِدھرے۔
مےرا ساِار دِل, دوستو۔
بّچِآں دا, پھُّلاں دا
تے گیتاں دا آسک
ِانھاں دے پلھن لای جُوجھے۔
