شام ڈھلے توں
اُه سںگھنے رُّکھاں کول آاُںدا
ساایکل توں اُّتر کے
هَےںڈل نالوں جھولا لاهُںدا
گھںٹی وجااُںدا
گھںٹی دی ٹنا ٹن سُن کے
بِرکھاں توں اُّڈدے
نِّکے نِّکے پںچھی آاُںدے
اُسدے سِر تے
کُجھ اُسدے موڈھِآں تے بهِ جاںدے
کُجھ ساایکل دے هَےںڈل اُّتے
جِوےں دااوت کھان لای
آن سجدے شاهی مهِمان
اُه آپنے جھولے وِّچوں
دانِآں دی ِاّک مُّٹھ کّڈھدا
آپنی هتھےلی کھوهلدا
پںچھی اُسدے هّتھاں تے بَےٹھ کے
دانا چُگن لّگدے
چهِچهااُںدے
اُسدے هّتھ اُهناں لای
پلےٹاں جِوےں
شاهی دااوت والیآں
سونے چاںدی دیآں
چوگا چُگ کے
پںچھی اُّڈ جاںدے
اُه آدمی کھالی جھولا
هَےںڈل تے لٹکااُںدا
گھںٹی وجااُںدا
چلا جاںدا
هَےران هُںدا دےکھ کے مَےں
پںچھیآں دی ِاه انوکھی دااوت
کِنّا سُخد اهِساس هَے
اجِهے سمِآں وِّچ
پںچھیآں نُوں چوگ چُگااُنا
پر پںچھیآں نُوں
تلیآں تے چوگ چُگااُن لای
پهِلاں آپ پںچھیآں ورگا
پَےںدا هَے هونا۔
