پربت دُور دُراڈڑے
تھل سںنجاں پایآں,
پںکھی-ڈار نُوں اّکھیآں
اّج ترس نے رهیآں۔
رّب دیآں گّلاں والڑا
رّج وےکھ ن هويا,
کی پرچھاواں بھرم سی ?
کُّل سمجھاں گایآں !
بھَےا وِچ ساس بِگانڑے
پاے تھرهر ڈولن,
رُوهاں دِل دے بھےد کّڈھ
وِچ تھل دے لهیآں۔
وِچھڑے سُپنے کِسے نے
اُس پل وِچ مَےنُوں,
آ वे بربر سّکھنے
کُّجھ گّلاں کهیآں۔
جِاُں تھل وِچ اّک-کھںبھیآں
دِلِ پیڑاں کںبن,
'کّٹھیآں هوایآں سُپن تک
جِاُں باگے سایآں۔
