اُهی هُکم دے نے ےّکے بںدِآ, جِهڑے کھوه آزادی لَےںدے نے۔
جِهڑے زُلم کھِلاف کھڑھے هُںدے, اُهنُوں هی سُورا اّتوادی کهِںدے نے۔
ِالاکا دےکھ کے تاں گِّدڑ نے شِکار کردے, شےر تاں دُشمن دےکھ کے ماردا اَواے۔
پںجابی پّگ نُوں داغ نا لوااُن کدے, اُودھم بےغانے مُلک وَےری ٹھوکدا اَواے۔
بھارت جِها دےش آزاد کرااُنا هووے, بھگت سِںگھ جِهی چاهیدی ٹھُّک لوکو۔
لںڈن جا کے جے وَےری ٹھوکنا هووے, اسلا رّکھن لای چاهیدی بُّک لوکو۔
آزادی هّتھیں مںگِآ نا دِںدا کوای, رّکھ تِّکھی شمشیر دے زور 'تے لَےنی پَےںدی۔
ماسُوم هويا تاں گردناں لَے جاںدیآں, سّچ سُن شَےری دی کی کلم کهِںدی۔
دِلوں کردا پرنام اُهناں شهیداں نُوں, جِهڑے دےش خاتر آپا گُآ گاے۔
سِر جھُکدا اُسے هی گُرُو اّگے, جِهڑے دھرم خاتر چار وار گاے۔
مےری گُزارِش ِاّک اّج دی پیڑھی نُوں, دےکھيو وِرسا نا آپنا بھُّل جاِااَو۔
جے پَے جاوے مںگنا گَےرت هی مر جاںدی, روٹی هّک دی بھاںوےں سُّکی کھاِااَو۔
