پّتھر نُوں جد پّتھر لّگے شوالے روںدا ڈِّٹھا اے ۔
سُولاں سامھنے سینا تان کے پھُّل کھلوںدا ڈِّٹھا اے ۔
کرنی بھرنی پَے جاںدی اے ِاه گّل بڑی پُرانی اے,
اُهو پھُّل سمےٹے جِهڑا کںڈے بوںدا ڈِّٹھا اے ۔
دِن چڑھِآ تے اُتھے زرا وی گهِما-گهِمی کوای نا سی,
راتیں جیهناں سڑکاں اُّتے کی کی هُںدا ڈِّٹھا اے ۔
نوےں سال نُوں اُس نے هور ِاک بِلڈِںگ نویں اُساری اے,
هوس-پرستاں اّگے جِهڑا ڈھواے ڈھوںدا ڈِّٹھا اے ۔
ونّ-سونّے سابن مل مل جِسم نِکھارے جاںدے نے,
آپنی گںدی رُوه نُوں اےتھے کوای نا دھوںدا ڈِّٹھا اے ۔
پِآر دا جزبا اکلاں دے مر جاون تے وی مردا نهیں,
اّج ِاک پاگل تاایں 'کاشر' هار پروںدا ڈِّٹھا اے ۔
