وِچ پالے دے کںبدی ٹھردی
رات دے جںمے سرد کّکر تے
پولے پولے جهے کدم دھردی
مار کے ڈُوڈھی دھُںد دی بُّکل
هَولی هَولی سوےر آای هَے
تّتیآں هی نے اّج وی کھبراں
کِنّے اُدمی نے دھرت دے پُّتر
چںد تے جا بنااُنیآں کبراں
ِاک هواای جو رُوس نے چھّڈی
راهُو کےتُو نُوں گھےر آای هَے
سیت بُّلے توں اّکھ بچا کے دھُّپ نے
آن کے ارتلے 'چ دِل اُّتوں
کھور دِّتے نے رات دے سُپنے
پھےر جاگی هَے چےتنا سُّتی
پھےر پیڑاں دے آ گاے ڈھواے
سوچدا هاں کسُور کِس دا هَے
رات دے ِاهناں سرد کھُوناں وِچ
مَےنُوں آپنا وی هّتھ دِسدا هَے
سڑک اُّتے جو رات دے مںگتے
وِچ پالے دے ٹھِٹھردے مواے
پیلے بِرچھاں دے کھڑکدے پّتے
کےری جاںدی هَے پَون پچھوں دی
هور پُںگرنگے کُولے کّچرتے
چےت چڑھدے هی رُّت پرتےگی
هر بِرچھ پھِر جوان دِّسےگا
مےرے رُّکھے جهے کھِآلاں نُوں
پاه نهیں لّگنی اُمیداں دی
کی کهاں دِل دِآں سُآلاں نُوں
کی ترّکی دے اےس چّکر وِچ
مےرا اهِساس هور هِّسےگا۔
