پاوو نَےنی سُرم سلاایآں
لاووں مهِںدی تلیآں تے,
اّج گُلاب دا پھُّل وِّچھ گِآ
جھُوٹھ مُوٹھ جهیآں کلیآں تے,
کِنّی سَوکھی جِںدگی هوای
کِنّا دِل سکُون جِها,
اُس دِن وے تُوں پھِّکا جاپےں
جد جھاڑیں جاوےں کانُونّ جِها,
تےرے ناوےں لا مَےں گھّتیآں
جد ِاه سدھراں پلیآں تے,
اّج گُلاب دا پھُّل وِّچھ گِآ
جھُوٹھ مُوٹھ جهیآں کلیآں تے,
هوای سوا توں من مَےں ماهی
جد تُوں مَےنُوں تّکِآ سی,
مےرے وںڈے دا ِاک وے روجا
تُوں جُںمے وار نُوں رّکھِآ سی,
وِّچ مسیتاں چُورماں وںڈِآ
وار کے پںجے ولیآں تے,
اّج گُلاب دا پھُّل وِّچھ گِآ
جھُوٹھ مُوٹھ جهیآں کلیآں تے,
نےک ِارادے, نےک نیت نُوں
بوجھے کای هجار وے ماهی,
جو نے جاتاں پاتا پرکھن
اَوه نا هُںدے پِآر وے ماهی,
سِدکاں والے جِهڑے هُںدے
رِجھدے نهیاَوں چھلیآں تے
اّج گُلاب دا پھُّل وِّچھ گِآ
جھُوٹھ مُوٹھ جهیآں کلیآں تے,
مَےں هاں چِکڑ, چِکڑ رهِسی
اُه پُشپ گُلابی,
کمل هَے اُسدا ناں نی اڑیاَو
مےرے دِل دی چابی,
اسیں وی سونا هو جانا هَے
پارس دے سںگ رلیآں تے,
اّج گُلاب دا پھُّل وِّچھ گِآ
جھُوٹھ مُوٹھ جهیآں کلیآں تے,
وےکھو نےمتاں, دات مِلی هَے
مَےنُوں سدا سُهاگن دی,
مےرا ماهی دُور وسےںدا
اّدھی رات نُوں جاگن دی,
هیرے لّبھن والے مااے
ڈُّلدے نهیاَوں ڈلیآں تے,
اّج گُلاب دا پھُّل وِّچھ گِآ
جھُوٹھ مُوٹھ جهیآں کلیآں تے,
نا مَےں سوهنی, نا مَےں چںگی
اُسنے کی هَے ڈِّٹھا نی,
ِاس وزد دا چا انَوکھا
ماکھيوں وی هَے مِّٹھا نی,
چّکھِآ ِاهنُوں جِس رُّتے وی
پھُّل کھِڑ آاے نے پھلیآں تے,
اّج گُلاب دا پھُّل وِّچھ گِآ
جھُوٹھ مُوٹھ جهیآں کلیآں تے,
جے تُوں وّڈی مںگ رّکھےں تاں
مَےں کی جھولی پاواں,
تےرے دووےں هّتھ چُںم کے
پلکاں نال چھُهاواں,
آکھاں تَےنُوں جان وی هاجر
هُوںجھن لا لَے گلیآں تے,
پاوو نَےنی سُرم سلاایآں
لاووں مهِںدی تلیآں تے,
اّج گُلاب دا پھُّل وِّچھ گِآ
جھُوٹھ مُوٹھ جهیآں کلیآں تے ۔
