پهِلاں کدی وی آاُںدا نهیں سی ےار خِآل غزل دا ۔
تےرے پِآر وِچھوڑے دِّتا درد اُچھال غزل دا ۔
سوچ فِکر دے باغے جِس نے کّلھ سی چُںگیآں بھریآں,
اّج دِلاں دی رَونک بنِآ شوخ غزال غزل دا ۔
ماں نُوں نِںدن والِآں دِّتے جدوں جواب غزل دے,
مَےنُوں ماں دی خاتر کرنا پِآ سوال غزل دا ۔
آاُ مےرِاُ جُّٹو, شاِارو رل-مِل چارا کریاے,
دےس پںجاب پِآرے وِّچوں مُّکے کال غزل دا ۔
هوش مںداں دی پرھِآ بهِ کے بولن دا چّج آيا,
دِّتا سُگھڑ سِآنے ساکی جام پِآل غزل دا ۔
نںگے پَےر هِآتی ساری تھل سمُںدر گاهیاے,
شاِاد پھےر هِسابے آوے بهِر پتال غزل دا ۔
سوهنے سوهنے نکش بنا تُوں 'شاکِر' دِل دی رّتوں,
وےهںدا رهےگا آپ زمانا اَےب کمال غزل دا ۔
