مُهّبت سُّتی رهی مےرے اںدر سدیآں تک
کِسے نے ِاس نُوں جگايا نهیں
شاِاد ِاه گھُوک سُّتی سی,
جِوےں دھرتی هےٹھاں بیج هُںدے هن
جِوےں بیجاں اںدر پھُل
جِوےں ماواں اںدر سَوں رهے هُںدے هن انجںمے بال
بڑی دےر مَےں ِاس نُوں پھُوکاں ماریآں
پاتھیآں وِچ چھُپی اّگ نُوں
سُلگھااُن لای ساهو ساهی هويا
ِاه نهیں جاگی
رَوشنی والِآں کول گِآ
لَوا لَےن
جِوےں باںجھ کُکھاں پھکیراں کول جاںدیآں هن
جِوےں پِآسیآں رُوهاں نیراں کول جاںدیآں هن
پر ِاک گھُٹن
مَےںنُوں جکڑکے بَےٹھی رهی
گھُٹن, جِوےں اکاش نُوں کِسے نے بنّ لِآ هووے
هوا دے جِوےں پَےر نُوڑے هون
ِاک لهِر اُٹھدی تے
روگی دی نبز واںگ بَےٹھ جاںدی
چھّڈ دِّتا مَےں سُّتے اکاش نُوں جگااُنا
مَوسماں وِچ لُپت برسات نُوں بُلااُنا
تکدیراں نال لڑدا مَےں هار گِآ ساں
پھےر
اچانک آای
ِاک بدلوٹی جِهی
بِناں ورھِآں
مےرے اسمان توں ڈھّکن چُّک گای
بِناں پانی دے پےری دھرتی بھِاُں گای
مَےں ابھڑواها جِها
برساتے وجُود نال
دھوتے اسمان نُوں دےکھ رِها هاں
رگاں وِچ سُّتے پھُل راتو رات پُںگر پاے هن
مےرے مَولا, تےرے ِاه کی رںگ نے
