پھُّل توں هَولی اتے پّتھراں توں بھاری زِںدگی۔
سمجھ نا آوے اکاشوں کِس اُتاری زِںدگی۔
مِّٹی, پانی, رَوشنی تے هَے هوا دی کھےڈ ساری,
اےس توں اّگے تاں هَے بس سمجھو باهری زِںدگی۔
اُّڈدی هواُو اکاشاں تے کدی پریآں ترھاں,
چُّککے پر دھرت اُّتے کِسنے? ماری زِںدگی۔
هَے تاں مِّٹی دا هی بُّت پر اَوس بُت تراش نُوں,
جے هَے کُجھ ‘خُددار’ تاں لّگے پِآری زِںدگی۔
جںڈ دا ترکش, جاں مّچھی پّٹ دی, سهِرا دی رےت,
رُّکھ نے? درِآ نے? کِ دھُّپاں نے ماری زِںدگی۔
اُمر لںبی دی دُآ کیتی مَےں واپس اَوس نُوں,
مےرے توں جیوی نهیں جانی اُدھاری زِںدگی۔
