اّپڑ گاے آں جّنت ورگا تخت هزارا چھّڈ کے
جھںگ سِآلیں تَےنُوں نی مُٹِآرے لّبھدے لّبھدے
کیهدی کیهدی گّل کراں مَےں کِنّے ای نے خَورے
مِّٹی هو گاے لالاں نُوں ونجارے لّبھدے لّبھدے
لهِںدے وّلوں چڑھدے ٹُر گاے, چڑھدے وّلوں لهِںدے
ِاک تھاں چوگا چُگدے سن جو رل کے ڈاراں واںگُوں
سور رِها واں ِاک دُوجے دے کِسراں وَےری هو گاے
هّسدے هّسدے نِّت مِلدے سن جو دِلداراں واںگُوں
اےتھوں دے ای لوک سی بھلِآ هور کِتوں نایں آاے
جِنّھاں بھری پرھِآ وِّچ نِآں نُوں وّٹے مارے
ِاّک ارسے لای جِنّھاں نے ِاّک هاں لای ترلے مارے
دُّکھ هويا جد اُهناں اَوسے هاں نُوں وّٹے مارے
اّج پھِر 'سںدھُو' پِںڈ دے چَوںک 'چ ِاک مجبُور نُوں لوکاں
ِاںجھ لّگدا سی جِسراں مّجھ جاں گاں نُوں وّٹے مارے
