پِآر دے چُںمن دی تھاں پّتھر مِلے, مَےں ساںبھ لاے۔
جکھم جو تےرے دروں اکسر مِلے, مَےں ساںبھ لاے ۔
پیڑ تےری 'چوں سرُور آيا تاں لالچ هو گِآ,
هادسے جو وی تےرے واںگر مِلے, مَےں ساںبھ لاے ۔
جِس پرِںدے دا مےرے گھر آلھنا سی اُڈ گِآ,
آلھنے اُس دے 'چوں ِاک دو پر مِلے, مَےں ساںبھ لاے ۔
پِآر تےرے نے بنا دِّتی مےری هستی وِسال,
پیڑ دے درِآ مِلے, ساگر مِلے, مَےں ساںبھ لاے ۔
آتما مےری 'چ ورھِآں توں سی رڑکاں پَےںدیآں,
پھولِآں کُجھ هِجر دے کھںجر مِلے, مَےں ساںبھ لاے۔
سوچ کے اےهی کِ ِاک داستاں بن جانگے,
تےرِآں هوٹھاں دے دو اّکھر مِلے, مَےں ساںبھ لاے ۔
