پِّچھے رهِ جااے کرماں ماری بھُّکھ توں اّگے لںگھو ۔
چاواں دا کوای شهِر وسااُ دُکھ توں اّگے لںگھو ۔
خُدداری نال جیون دا وّل سِّکھو دُنیآں اُّتے,
پَےریں پَےںکھڑ پااے جو اُس سُّکھ توں اّگے لںگھو ۔
سَے ورھِآں دے بااد وی اّج اے خالم-خالی جھولی,
سمےں دے باںجھپُنے دی سّکھنی کُّکھ توں اّگے لںگھو ۔
هںجھُوآں دا دے دے کے پانی پالِآ اے رُّکھ جِهڑا,
ٹھںڈھی چھاں نا دے تاں پھِر اُس رُّکھ توں اّگے لںگھو ۔
جِّتھے هاسے کرن سواگت اَوس نگر جا وّسو,
'راهت جی' ِاس نفرت دی دُکھدُکھ توں اّگے لںگھو ۔
