هالت مےری,
اَےسیں بن گای,
جِوےں گُلام پرِںدےں نُوں,
پِںجرےں چوں دےوے کوای چھُڈا۔
اُّڈ نهیاَوں هُںدا,
هُن مےرے توں,
رّبا کوای تاں کاڈھ کڈھا۔
لںگھ گِآ لارِآں وِّچ,
مےرا بچپن,
کِںجھ کیتا اُهناں گُںمراه,
اُّچے کھُآبا دے سُپنے دِکھا کے,
لُّٹ لِآ مےرا اگاںه۔
چڑی جوانی اّکھ لڑ گای,
مےرے هلاتاں نے لِآ دباا,
تھوڑا جِها مےری اُداسی دا دُّکھ,
رّبا تُوں نال آ کے وںڈاا۔
هور کُڑی تے مےرا دِل,
کدے جںمنا نهیاَوں,
دّس کِوےں جاواں, مَےں کّلھا,
ِاه آپنا درد هںڈھا۔
تَےنُوں واستا, مَے پااُںدا رّباں,
مےرے مهِرم نُوں اںبراں توں
چھےتیں موڑ لِآ۔
کون مدھانی رِڑکُو,
کون ديو, ساگ بنا,
کون ديو, مّکی دی روٹی,
اُّتے مّکھنی مےرے لای لا۔
کون دِاُ, راںجھے واںگ,
دےسی گھِاُ دی چُوری کھُآ۔
دےکھدے نے آپنے مےرے, کهِںدے,
کِهڑی لِآاُںدا 'هیر' وِآه۔
مَےں تاں دےواں آپنے مهِرم نُوں,
اںگ-اںگ بھُنّ کے کھِلا,
ِاجراایل دے ڈَےڈ اُس سمُںدر واںگ,
جا کِّدھرے لےه لداکھ پهاڑی واںگ,
وّس مےرا جے چّلے وکت دےواں اُلٹا مَےں چلا۔
هوش-هواش مَےں هُن گُآ بَےٹھا هاں,
ساِاد مَے هاں اُس دُنیآں وِّچ,
جِّتھے جِاُںدے نا, نا هی مردے نے,
پھےر وی ارداساں تےرے اّگے کردے نے۔
ِاه کھِآل هَے-بے کھِآل هَے,
مَےنُوں ِاںج پل لّگدے نے,
جِوےں مےرا پروِدگار, مےرے اُّتے دِآل هَے۔
لّگدا مَےنُوں هّل کرنا پاُو, ِاّک دِن,
جو مےرے اُّتے کھڑا سوال هَے !
مَےں گُلام وی هاں, مَے اجاد وی هاں,
تُوں چلدی هوای ِاّک تلوار وی هَے,
تُوں ِاک ٹُّٹے جِهے شاِار دا مان وی هَے۔
'نر' دےکھن نُوں ِاّک سوال وی هَے,
جے هل هو جے تاں کمال وی هَے,
مَےں نا ِادھر هووا, نا اُّدھر هووا,
تُوں کرکے وےکھ لَے, مےرے اُّتے گُنا,
کِاُ رّبا تَےںا, ِاس جّگ اُّتے سںدیپ نُوں,
وّکھرا جِها کِاُ دِّتا بنا ۔
دو راستے نے مےرے جِںدگی دے,
ِاّک جاںدا اُسنُوں بھال دا,
سِتارِآں دے راه۔
دُوجا مُّک جادا,
مےرے آپنِآں تے آ,
ِاّجت هاُ, جا مان ودھُو,
جا مُّک جااُو, بےرُجگاری اُّتے آ۔
فرک پوے نا هُن مَےنُوں,
چھڑا چلا جاواںگا,
اُس دُنیآں دے راه ۔
سوچا مَےں هر وےلے,
آپنی ِاشک کهانی دےواں,
ساری کھول جّگ نُوں سُناں۔
پھِر ڈر لّگدا رّبا تےرے توں,
اُس گُلشن ورگی کُڑی نُوں,
کِاُ دِّتا مَےں آپنے
هوالاتاں دی مُزرم بنا۔
ِاه کسُور اے,
بے-رهِم چاهت دا,
من بِناں دّسے لّگ جاںدا,
ِاسک هکیکی دے راه۔
مهِک آاُدیں پھُّل چوں,
کںڈے چُبھدے مهِںگے بھاا,
ِاّجت هَے مےری دِل وِّچ,
اُس کُڑی لای,
اُس نے آپنے سُپنِآں دی,
لای اُڈاری لا,
جے هِزر دا دُّکھ دےنا سی,
سںدیپ نُوں تَےںا رّباں,
پهِلا دِںدا تُوں اُسنُوں,
آپنِآں توں تاں بچاا۔
مےرا وی کوای کسُور نهیاَوں,
دّس ِاشک هَے, کِهڑا گُناه۔
تںگ هوایآں مَےں اُهناں,
بے-گَےرت لوکاں توں,
جرا مےری گّل سُنکے تاں جاه۔
کِاُں مَے کِسے توں دّب کے رهاں,
نِسانے دےواں, چُن-چُن کے لا,
اّت گریبی جِهی وےکھ کے,
رِستےدار وی کهِںدے نے 'واه,
رلدے نا رلااُدے 'هںکاری,
اںدروں کهِن ِاّتھوں جاه۔
اّج کّلھ کُّجھ لوکاں تو,
بچ-اَو-بںدِآں,
دےکھ کے, دُوجے دی تھالیں وِّچوں,
کھو-روٹی لَےںدے کھا۔
کدے فِکر ستاوےں اُهناں دا,
جوانی مےرے پںجاب دی تُر پای,
کِهڑے راه ۔
بےرهِماں نے بھےج دِّتا نشا,
مےری سرجمیں تے,
کھالی هو چّلا مےرا پںجاب دوستوں,
کُّجھ گّبھرُو وِّک گاے چوانیآں دے بھاا ۔
چھاںٹ-چھاںٹ دِماگ لَے گاے گورے ِاتھوں,
وکت دے مارے جا پھِر کُّجھ,
اُڈاری گاے لا۔
چاهے هون کِاُ نا دوست مےرے,
اُه وی پااُںدے نے,
توتِآں واںگُو گاه۔
کهِںدے کيوں نی,
ِاس دی پِّٹھ لّگدی,
سارے پھڑکے لایاے ڈھاه۔
جِاُںدا هَے ِاه کھُآبا وِّچ,
گّل کرن تے کِاُں نِکلدے نے,
ِاهدے ساه۔
مےرے رستے دے وِّچ مِلن والے,
آکھن بںدا هَے تُوں,
بڑا بےپرواه,
هر گھڑی سںدیپ نُوں,
تاں اُس کُڑی دا,
ِاںتجار رهِںدا,
کدے تاں تُوں مُڑ آ ۔
سُن سںدیپ دی وی تُوں 'رّبا,
کوای اَےسی ےُکت بنا,
بھےجدے, ِاسنُوں وی,
اُس اُّڈن کھٹولے دے راه۔
