وّڈے چَوراهے دے اَےن وِچکار
پِّتل دا گھوڑا سی
گھوڑے دی پِّٹھ تے سوار
پُرانے وکتاں دا هاکم
جِس دا نام نا مَےنُوں پتا نا گھوڑے نُوں
چَوک 'چوں لںگھِآ کلھ اّگاں دا جلُوس
مگرے مگر اُدھلیآں آںدراں دا کاپھلا
بںدُوکاں دے برچھِآں تے بّچِآں دی سواری
تے اُس دے باد —
ِاک کھَوپھناک کھاموسی......
پِّتل دا گھوڑا کھا گِآ هلُون
دُور تک ڈُلھدی گای اُس دی هِنکار
مار کے اّگ دا پھُرکڑا
پُّٹ لاے پّتھر 'چوں چارے دے چارے پَوڑ
هو گِآ سیکھپَول سِّدھا نےجے واںگ
چھّڈ پرھاں سُّٹِآ پِّٹھ توں
پُرانے وکتاں دا هاکم
پاگل گھوڑا
سارا دِن ساری رات سڑکاں تے دَوڑدا رِها
اّگ واںگ هِنکدا
بےلگام, بےسوار
اُه کُجھ کهِنا چاهُںدا سی
پر گھوڑے دی بات سُندا هی کَون هَے !
جو سڑکاں تے سُّتے سن
اُه جاگے نا
جو گھراں 'چ جاگدے سن
اُه باهر نا آاے
پر گھوڑا پاگل هَے
بار بار بکدا هَے :
نںگی پِّٹھ دی جو وی کیمت هَے
مَےں تار دِّتی هَے
آپنی پِّٹھ دا سوار وی
کی اےتھے کیمت تے مِلدا هَے ?
کی ِاس سهِر دے سارے لوک
اجے وی پِّتل دے نے ?
جِس نے بَےٹھنا مےری پِّٹھ تے
اُه اج بَےٹھے کلھ نُوں کی پتا
اےتھے سرکڑا هی اُگ کھلووے ?
