پِآرے بِن سایاَو نی !
مَےںڈھی دِل نهیاُں رهِںدی رّکھی,
آجِزی کر تھّکی ۔
اُٹھن بهِن ارام نا آوے,
نیںدر نا پَےںدی اّکھی ۔
باجھ پِآرے مےرا هور نا کوای دارُو,
کِت ول جاواں تّتی ۔
کِتنے مَےں لا دلاسے رهیآں,
مَےںڈھی دِلبر دھِر لگدی نا رتی ۔
شاه مُراد گھر آوے پِآرا,
دِل سدکے کر کر گھّتی ۔
